ความรู้สึกเมื่อว่ายน้ำครั้งแรก part2

สวัสดีครับ บทความนี้จะกล่าวถึงเรื่องราวตอนที่ผมเริ่มว่ายน้ำตอนแรกๆเลยนะครับ ครั้งที่แล้ว part 1 ผมเขียนเกี่ยวกับว่าทำไมผมถึงเลือกเรียนว่ายน้ำ ซึ่งครั้งที่แล้วนั้นผมเขียนไว้นานมากเลยที่เดียว ตอนปลายๆฤดูร้อนก็ว่าได้ ตอนนี้ก็ถึงกลางๆฤดูฝน(?) แล้วด้วยเหมือนจะยังเป็นหน้าร้อนเหมือนเดิมไงก็ไม่รู้ครับ555  เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า

ไปว่ายน้ำกันเถอะ!!

               หลังจากที่ผมเลือกลงเรียนวิชาว่ายน้ำไป คาบแรกนั้นเป็นคาบปฐมนิเทศเกี่ยวกับการเรียนวิชานี้ประมาณว่า อุปกรณ์การเรียนต้องมีอะไรบ้าง เกณฑ์การให้คะแนน การสอบ เป็นต้น และจุดระทึกใจเริ่มต้นขึ้นในคาบที่2 ที่เริ่มต้นด้วยการทดสอบว่าใครว่ายเป็นไม่เป็นโดยที่พวกเราไม่รู้กัน มาถึงเช็คชื่อเสร็จ คนที่มาสาย อุปกรณ์ไม่ครบก็โดนลงโทษวิ่งรอบสระไปตามระเบียบ(สระใหญ่) ส่วนที่ไม่โดนลงโทษนั้นก็ไล่ลงสระทันที(สระเล็กสำหรับสอน)

               ช่วงนั้นเป็นปลายๆเดือนมกราคม เป็นวันที่อากาศเย็นสุดในไม่กี่วันของช่วงหน้าหนาวที่มีก็ว่าได้ ยิ่งเรียนตอนเช้าลมเย็นๆ ก็หนาวแล้ว นี่ต้องลงน้ำอีก ผมลืมบอกไปสระที่ผมเรียนเป็นสระโล่งกลางแจ้งที่ทำหลังคากันแดดเฉยๆ อากาศสามารถถ่ายเทได้ดี และเป็นจุดที่ลมดีด้วย(คิดว่านะ) ตอนลงน้ำ แค่เท้าแตะน้ำก็สัมผัสถึงสิ่งที่เหนือกว่าลมเย็นๆเสียแล้ว น้ำที่ผ่านอากาศหนาวมาทั้งคืนดูดความเย็นไว้เต็มที่เลยทีเดียว เมื่อผมลงไป น้ำสูงประมาณอก ตัวผมสั่น(หนาว)ในทันที คนอื่นๆก็เช่นกัน


                หลังจากที่ลงสระครบ อาจารย์ก็สั่งให้ทุกคนดำลงไปทั้งตัวแล้วเปาลมในน้ำ ทำอยู่สักพักก็สั่งหยุด แล้วสั่งให้ทุกคนเดินไปด้านกว้างจนสุดทาง ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก คิดแค่ว่าเมื่อไรจะหมดคาบหนาวเหลือเกิน!! เมื่อเดินไปถึง เขาก็สั่งให้เดินกลับมาให้เร็วที่สุดโดยจะจับคนช้าสุด2คน ทุกคนก็เดินกันแบบทุลักทุเล น้ำเย็นๆกับลมหนาวๆและการเดินในน้ำก็ลำบากมากๆ พื้นลื่นมาก เมื่อมาถึงก็กลับกลายเป็นว่า เมื่อกี้แค่ซ้อมนะ กลับไปใหม่ๆ

               เมื่อกลับไปถึง ครั้งนี้กลับสั่งว่า ให้กลับไปอย่างไรก็ได้ให้เร็วที่สุด และจับคนที่ช้าที่สุด กลายเป็นว่าทุกคนว่ายน้ำแบบ จรวดพุ่งแหลกอย่างกับว่ายในการแข่งขัน 100 เมตร กันเลยทีเดียว ผมนี่ช็อกไปเลยที่ตอนแรกนึกว่าน่าจะมีคนว่ายไม่เป็นเยอะแน่ๆ กลับกลายเป็นว่านอกจากผมที่ตะเกียกตะกายอย่างกับเดินกลับอย่างเอาเป็นเอาตายให้เร็วที่สุดแล้ว มีอีกแค่2คนที่ทำอย่างเดียวกับผม ทั้งหมู่เรียนที่มีประมาณ30นิดๆ ว่ายไม่เป็น3คน ผมรู้สึกว่าแย่แล้ว นี่มันอะไรเนี่ย!! เมื่อไปถึงอาจารย์ก็ยิ้มแล้วบอกว่าเมื่อกี้ล้อเล่น แค่อยากจะเช็คดูว่าใครว่ายเป็นใครไม่เป็นเท่านั้นเอง ไม่ต้องซีเรียส

นี่ภาพประกอบการเตะโฟม555

               ผมนี่ซีเรียสกว่าที่อาจารย์คิดนะ 5555  หลังจากนั้นก็สอนเตะขาโดยนอนบนขอบสระ จับขอบเตะขา การหายใจ และจับโฟมเตะขา กลายเป็นว่าทุกคนทำได้แบบสบายๆ ขณะที่ พวกผม 3 คนยังนอนบนขอบเตะ และดำน้ำเปาลม จนหมดคาบ  บอกได้ว่าเร็วมาก จนได้แต่มองเพื่อนๆ พี่ๆ(เรียนปนกันหมดทุกคณะและหลายชั้นปี) ฝึกกันแบบสบายใจ ก็เริ่มคิดในใจแล้วว่า ต้องหาเวลาฝึกเพิ่มเองไม่งั้นแย่แน่ตอนสอบ(สุดท้ายก็ไม่มีสอบอยู่ดี คิดไปเอง!555)


               หลังจากวันนั้น ผมก็ไปซ้อมเองกับเพื่อนที่เรียนด้วยกัน โดยก็เริ่มลองฝึกนอกจากนอนเตะเป็นจับขอบเตะ การหายใจและจับโฟมเตะขาแบบแรกที่เรียนกันในคาบนั้นครับ คนอื่นฝึกว่ายกันหนึ่งวันต่อสัปดาห์ ผมนั้นสามวันเลยที่เดียว แค่เตะขานะ สำหรับสัปดาห์แรกของการฝึกของผม แรกๆจับโฟมทีจะสั่นๆแล้วก็พลิกตลอดเลย 555 พอพักนึ่งก็เริ่มอยู่บนนั้นได้และเริ่มเตะขาแต่ไม่ไปไหนเลย-..- นั้นคือสัปดาห์แรกของของการว่ายน้ำของผมครับ (ใช้แรงเยอะกว่าปกติมากกก  5555 ช่วงก่อนหน้านี้ผมไม่ได้เล่นกีฬาอะไรเลยตั้งนานเลยที่เดียว พอมาออกกำลังทีก็เหนื่อยเร็วมากๆ เลยครับ)

นี่เป็นการเตะขาว่ายน้ำตอนแรกๆก็ประมาณนี้ครับ

ครับสำหรับครั้งนี้ของจบเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ จะมาต่อครั้งหน้านะ ขอให้ผมไม่ลืมก็แล้วกันนะ 555 ติดตามอ่านกันด้วยนะครับ สวัสดีครับ
ตอนที่ 3

กลับสู่หน้าแรก