สวัสดีครับ ก็จะมีต่อจากครั้งที่แล้ว ที่กล่าวไปประมาณว่าฝึกในสัปดาห์แรกผ่านไปแล้วครับ
สำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรก และตอนที่สอง แนะนำว่าให้ไปอ่านก่อนนะครับ เดี่ยวงง
เข้าเรื่องเลยนะครับ
หลังจากผ่านสัปดาห์แรกของการเรียน(ไม่นับปฐมนิเทศแล้วกันนะ) คาบสองอันสุดระทึกใจก็เริ่มขึ้นหลังจากที่เช็คชื่อเสร็จ ก็สั่งให้ลงน้ำอย่างเคย ครั้งนี้สอนเหมือนเดิมก่อนคือ ดำน้ำเปาลม เตะขากับที่ และเตะขากับโฟมแบบที่ 1 (จับโฟมที่ด้านหน้าของโฟม ตัวอยู่บนโฟมไม่ต้องกลั้นหายใจ) คนอื่นๆก็ทำกันอย่างสบายๆ ส่วนผมก็ขึ้นโฟมปุบ สั่นๆแปปๆคว่ำ555
แต่ผลจากการฝึกมา ผมก็เริ่มจะทำได้ ตอนนั้นนึกว่าได้แล้วๆ เราทำได้แล้ว แต่ทว่าก็พบว่าตัวเองนั้นเคลื่อนที่ไม่ไปไหนเท่าไรเลย อาจารย์ก็บอกให้เตะขาแรงๆและสม่ำเสมอสิ ผมก็ทำตาม เฮ้ยมันไปได้แล้ว!! ดีใจมาก เห็นเพื่อนๆไปได้แบบเรื่อยๆไปกลับๆ ก็เลยทำมั้ง ทำได้รอบเดียว โครตเหนื่อยเลย
 |
| เป็ด!! |
แต่ไม่ทันได้หายเหนื่อย อาจารย์ก็สั่งให้ ดำน้ำเปาลม สักพักหนึ่งแล้วให้ พัก 5 นาที หลังจากนั้น คำสั่งใหม่ก็มา ให้ทุกคนจับโฟมเตะขาแบบที่ 1 ไปกลับทางกว้าง 5 รอบ ผมนี่ร้องในใจเลย โห! รอบก็เหนื่อยโครตแล้ว นี่ 5 เลยเหรอ แต่ไม่ทันได้บ่นไร เพื่อนๆประจำที่กันแล้ว ผมก็รีบประจำตำแหน่งเหมือนกัน อาจารย์ก็สั่งให้ไปพร้อมกัน ย้ำอีกทีพร้อมกัน แล้วก็ใช้มือกับตีโฟมเป็นสัญญาณให้ไป ทุกคนถีบตัวกับขอบผนัง พุ่งไปด้านหน้าทันที ผมเห็นดังนั้นก็ลุยมั้ง ถีบตัว พุ่งไปแล้วก็แตะขาอย่างเต็มกำลัง คนอื่นๆเคลื่อนที่เร็วมาก แปปๆไปถึงอีกฝั่งแล้ว ส่วนผมยังอยู่กลางสระอยู่เลย เตะแล้วมันไม่ไปไหนเลย เมื่อเห็นอย่างนั้นก็มีคนบอกให้เตะเร็วๆ
ได้ยินอย่างนั้นผมจึงทำตามเตะเร็วขึ้น ตู้มๆ และตั้งสมาธิกับการเตะโดยไม่สนใจรอบข้างที่กำลังเตะกลับแล้ว T T พอเตะไปมันดันไปแบบเอียงๆจนถึงฝั่ง ผมเหมือนจะหมดแรง แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้เพื่อนๆเตะกลับรอบ 2 แล้ว ผมพุ่งตัวกลับไปหาจุดเริ่มต้นที่ออกมา แล้วเตะขาไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงฝั่งที่เริ่มต้นเตะครบรอบแรกแล้ววว ผมดีใจดีมากพร้อมกับอาการเหนื่อย โดยเริ่มสังเกตว่าตัวเองมาถึงพร้อมเพื่อนๆที่เตะครบรอบที่ 2 แล้ว 5555 สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเพื่อนๆทำได้ครบรอบส่วนผมได้ 2 รอบ
แต่จุดclimax อยู่ที่ตอนเกือบจบคาบอยู่แล้ว จะหมดคาบเรียนอยู่แล้ว แต่อาจารย์ดันให้ขึ้นจากสระที่เรียน แล้วให้ไปรวมกันที่สระสำหรับกระโดดน้ำ เป็นสระที่ลึกที่สุดของสระทั้งหมด ความกังวลก้าวเข้ามา ตามมาด้วยความกลัว ว่าแล้วไม่พูดพร้ำทำเพลง "วันนี้จะให้ทุกคนกระโดดลงสระนี้ ใครโดดเสร็จขึ้นมาไปได้เลย" พูดเสร็จก็มีรุ่นพี่กำลังค่อยๆลงไปช่วย safe อยู่ในน้ำพร้อมห่วงยาง 3 คน ทั้งหมดต่อแถวกันยาว (โดดที่ขอบสระ ด้วยท่ากระโดดอย่างง่ายๆ คือ กอดโฟมด้วย 2 มือแล้วลงไป)
ผมกังวลมากเลยทีเดียวเพราะว่ายน้ำไม่เป็น แต่เพื่อนๆและพี่(ผมก็ไม่รู้หรอกว่าใครเพื่อนใครพี่)กลับโดดกันแบบเป็นว่าเล่น แบบเฮ้ย ชิวไปมั้ย แต่ก็เพราะพวกเขาว่ายกันเป็นก็เลยไม่มีใครกังวล ผมก็ต่อแถวไปกังวลใจไป จนกระทั่ง ถึงตาของผม ใจเต้นแรงเพราะตื่นเต้นสุดๆ ทั้งกลัวทั้งกังวลจะรอดมั้ยๆ แล้วก็บอกพี่ที่อยู่ด้วยล่างว่าให้ช่วยด้วยนะ แล้วผมก็เดินมาที่ขอบสระ สูดหายใจเข้าลึกๆ
เค้นความกล้าออกมา กระโดดลงไป ตู้ม!! ตอนลงไปนั้น ผมหลับตาโดยอัตโนมัติโดยที่ไม่รู้ตัว รู้ตัวว่ามีอาการจุก จังหวะลงผมลืมเอาขามาชิดกันโดนน้ำกระแทกจุกกันเลยทีเดียว! ผมลืมตาตอนลงไปแล้วตัวลอยขึ้นแล้ว ผมมาขึ้นแบบตะเกียกตะกาย ในใจก็คิดว่า ครั้งหน้าต้องมีโดดอีก แล้วถ้าโดดจากด้านบนล่ะ !! แย่แน่!! ต้องว่ายน้ำเป็นให้ได้ หลังจากนั้นผมก็ฝึกๆ เพราะกลัวการกระโดดที่สระนั้น จนว่ายเป็นหลังจากได้โดดจากชั้นที่ 2 !! 555555 น่ากลัวกว่าขอบมากเลย ตอนโดดมานี่รู้สึกเหมือนน้ำอยู่ไกลจัง เสียวด้วย ความรู้สึกมันได้ยินเสียงวูบ ที่อากาศแว็บหนึ่งแล้วก็ลงน้ำ และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการว่ายน้ำของผมครับ
 |
| กระโดด ตู้ม!! สนุกดีออก555 |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น